வடை போச்சே!

முற்பிறவி பாவங்களை எல்லாம் போக்குவதற்கு அப்பப்போ கோயில் பக்கம் போவதுண்டு. அப்படித்தான் போன சனிக்கிழம கிளம்பி மாயவரம் போயிட்டு எங்க அப்பன் சிவன பாத்துட்டு, கும்பகோணம் வந்து மத்தியானம் சதாப்தி வண்டியப் பிடிச்சு ஏறி உக்காந்தேன்.

ஜன்னலோர சீட்டுதான். காளியாகுடி ஹோட்டல் அல்வா சாப்ட்டதுல (திங்கரதுலையே இரு...) கண்ணு அப்பிடியே கொஞ்சம் சொக்குச்சு. வண்டி கிளம்பறதுக்கு முன்னாடி, ஒரு பெரியவரும், அவர் கூட குழந்தைய வெச்சுக்கிட்டு ஒரு பொண்ணும் (இன்னும் கல்யாணம் ஆகல) ஏறி வந்து எனக்கு முன்னாடி சீட்ல உக்காந்தாங்க.

அந்த பொண்ணோட சொந்தக்காரங்க குழந்த போல. ஒரு மூணு வயசு இருக்கும். என்னோட ஜன்னல் சீட்டுக்கு என்ன கேட்ட நேரமோ தெரியல, அந்த குழந்த என் சீட்டுல உக்காரணும்னு அடம் பிடிக்குது. நானும் தூக்கி உக்கார வெச்சிட்டேன்.

பெரியவரும், அந்த பொண்ணும் எதோ பேசிட்டே வந்தாங்க. அப்பப்போ அந்த பொண்ணு விகல்பம் இல்லாம என்கூட பேசிட்டு வந்தது. நானும் தூக்கத்த வீட்டுல போயி பாத்துக்கலாம்னு பேசிட்டே வந்தேன் (எப்படியாவது மனசுல இடம் பிடிச்சிரனும்னு தான்).

நடுவுல திருச்சில வண்டி நிக்கவும், கொழந்த பிஸ்கட் கேட்டுது. பெரியவர் போயி வாங்கிட்டு வர முடியாது பாவம். நானா வாலண்டையர்ஆ போயி ரெண்டு பிஸ்கட் பாக்கெட் வாங்கிட்டு வந்து குடுத்தேன். கொழந்த முகம் சந்தோசமா ஆகிடிச்சு.

வண்டி கிளம்பி சித்த நேரம் ஆனதும், பயில இருந்த விகடனை எடுத்து கையில வெச்சு படிக்க ஆரம்பிச்சேன்.

பெரியவரு எந்திருச்சு டாய்லெட் போனாரு.

அடுத்த செகண்ட் அந்த பொண்ணு மொபைல் எடுத்து யாருகிட்டயோ ஹஸ்கி வாய்ஸ்ல பேசுச்சு. அது பேசறத பாத்தா அதோட லவர் போல.

'அடடா, வடை போச்சே!' னு வருத்தமாகிடுச்சு.

அந்த வாண்டு (அதாங்க கொழந்த - இனி மேல் என்ன கொழந்த?) என்ன பண்ணான் தெரியுமா?

பிஸ்கட் பாக்கெட்டை என்கிட்டே நீட்டிட்டே சொன்னான்
- '' மாமா, பிஸ்கோத்து''

--------------------------------------------------------------------------------------------